Yaşadığımız toplumda her insan aynı imkânlara sahip değildir. Bir toplumda zengin, yoksul, genç, yaşlı, kimsesiz ve yardıma muhtaç insanlar bir arada yaşarlar. İhtiyaçlı, zor durumda olanlara yardım etmek, sahip olduğumuz imkanları onlarla paylaşmak hem dinî hemde insani bir sorumluluktur. Bazen ailemizden birinin bazen de arkadaşlarımızın veya tanıdığımız birinin sıkıntısını paylaşmamız gerekir.

     

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   

 

 

 

 

   Herkesin zor durumda kalabileceğini ve yardıma gereksinim duyabileceğini vurgulamıştır.  Ailemiz bizim en yakınlarımızdır. Bizler ilk olarak onların zor anlarında yanlarında olmalıyız. Örneğin annemiz hastalandığında ev işleriyle ilgili konularda, ona daha çok zaman ayırmalıyız.

     Kardeşlerimizle ilgilenmek, evin temizliğinde ya da yemeğin hazırlanmasında yardımcı olmak onu çok sevindirecektir. Yere düşen bir arkadaşımızı kaldı­rırız. Kalemi olmayan bir arkadaşımıza kalem veririz.

     Otobüste yaşlılara, hamilelere ve engellilere yer veririz. Bunlar günlük hayatta sıkça rastladığımız durumlardır. Bunlardan başka, deprem, yangın ve sel gibi felaketler çok sayıda insanın evsiz kalmasına veya sağlığını yitirmesine neden olur. Böyle zamanlarda güç birliği ve dayanışma içinde ulusça bu insanlar için elimizden geleni yapmalıyız.

   İnsanlar üzüntülerini paylaşma gereksinimi duyarlar. Bizler de zor günlerimizde diğer insanların yakınlık ve ilgisini bekleriz. Kendimiz için beklediğimiz bu yardımı, çevremizdekilerden de esirgememeliyiz.