RÖPORTAJ

SORU: Engelli olduğunu öğrendiğinizde ne düşündünüz nasıl bir tepki verdiniz.
CEVAP: Engelli olacağı hiç aklımıza gelmezdi kim kardeşine ya da evladına bunu yakıştırabilir ki. Düzelemeyeceğini hiç düşünmedik hep Allahtan ümit kesilmez diye düşündük. Ki umudumuzu da kesmedik. Bekledik, bir sabah sağlıklı bir şekilde uyanacağını düşündük. Ama insan zamanla alışıyormuş. Nasıl alışmasın ki fıtratımızda kabullenmek unutmak alışmak varken.

SORU: Doğuştan gelen bir şey miydi nasıl oldu?
CEVAP: Doğuştan değildi zaten bu yüzden biz bekledik ya iyi olacağı günü. Yanlış bir ameliyat sonucu bu hale gelmişti tabi hepsi vesile sebep olacağı varmış ama bunda ki vesile kendini çok bilen olarak gören doktorlarımız yüzündendi. Yanlış ameliyat sonucu beynin 4/3 zarara uğramış, ne konuşabiliyor ne yürüyebiliyor. Ne de duyabiliyor.

SORU: Bu süreçte size en çok destek olan kimler vardı.
CEVAP: Bu süreçte yanımızda her zaman ailemiz vardı. Annem babam kardeşim. Yani ilk ameliyat olduğunda çok destek gördük ama zamanla herkes elini ayağını çekti. Bizim her zaman yanımızda olan çekirdek ailemizdi.

SORU: Özürlü bir kardeşe sahip olmak nasıl bir duygu bunu kabullene bildiniz mi?
CEVAP: Özürlü olmasını başlarda kardeşime hiç yakıştıramamıştım. Benim kardeşim nasıl özürlü olabilirdi.
Ama rabbimin izniyle atlattım.

SORU: İnsanlardan nasıl bir tepki aldınız.
CEVAP: Zaten konunun en can alıcı yanı da burası ya insanlar.. insanlar böyle bir çocuk gördüğünde acımaya başlıyorlar çocuğa bir veremliymiş gibi yaklaşıyorlar hatta hiç yaklaşmıyorlar. Kimse o küçük çocuğu kucağına almak sevmek istemiyor. Tamam kimsenin onlardan böyle bir arzusu yok ama en azından insanlar bakışlarını değiştirmeliler. Onlara ve aile üyelerine acıyarak bakmamalılar. Konuşmalı dertleşmeli onu da normal bir çocuk gibi sevmeliler. Ancak bu şekilde aileye destek olup onların acılarını paylaşabilirler. Onlardan yüzde yüz bir empati beklemiyoruz zaten bunu göstermeleri de zor biraz. Böyle bir şeyi yaşayan insanlar tam bir olgunluk gösterebilir bu durumlarda.

SORU: Özürlü olması ona karşı olan sevginizi etkiledi mi ?
CEVAP: Asla tabi ki de ben onu çok seviyordum. Bizim kardeşimle hiçbir sorunumuz yoktu. Onu seviyorduk o bize Rabbimin bir ikramıydı yani bunda çok hikmetler vardı. Her halimize elhamdülillah. Bizim sıkıntımız insanların bakışlarıydı. Ki biz biliyorduk ki bu da imtihan.